Dori ishte shumë e dashur dhe besoj do ishte e lumtur sikur ne që jemi të mbledhur këtu të ndihmonim qoftë edhe një njeri të vetëm të shkonte dhe të vizitohej në kohë. Të mos kemi frikë nga spitalet apo nga mjekët. Shyqyr që janë spitalet, ilaçet dhe mjekët që të na bëjnë të mundur të jetojmë më gjatë prapë njerëzve të dashur.

Për këtë dua të falënderoj shumë mjekët që na janë bashkuar sot,

Faleminderit shumë për punën dhe përkushtimin tuaj. Shpresoj që sa më shumë studentë të ndjekin shembullin tuaj dhe të shpëtojnë jetët e sa më shumë grave dhe vajzave, që luftojnë çdo ditë betejën e tyre kundër kancerit.

Ne shqiptarët lëvizim nga vendi kur përmendet fjala kancer, aq e padurueshme është frika që ndiejmë nga kjo fjalë sa kemi nevojë të lëvizim nga vendi për t’a shkundur nga vetja që kjo e keqe të mos na afrohet.

Por kjo nuk mjafton. Duhet lëvizur nga vendi dhe duhet shkuar në spital, dhe sado që mund të jetë një përvojë e sikletshme, është shumë më e lehtë nëse shkon me një shoqë, të paktën kur vizitohesh për herë të parë,

kështu në mbyllje do ju ftoj që sot deri në fund të ditës të ftoni një shoqen tuaj dhe t’a shoqëroni të vizitohet. Nëse është plotësisht e shëndetshme, sepse fjala nuk sjell gjë, dhe nëse e përmendim nuk jemi duke e ndjellur, ashtu siç thonë plakat.

Sot për kancerin ekzistojnë ilaçe, spitale dhe mjekë të përkushtuar, dhe të gjithë së bashku mund të ndihmojmë që çdo ditë e me shumë gra dhe vajza të jetojnë mes nesh pak më gjatë.